Moet je nou in je licht gaan staan of je schaduwen aankijken?
Die vraag brengt blijkbaar veel verwarring.
Ik hoor ‘m regelmatig voorbijkomen.
Tja, ik snap de vraag ook wel.
Heb het me ook afgevraagd.
(ik wist het antwoord wel, maar hoopte dat het ook andersom kon)
Zolang we in die vraag blijven hangen, gebeurt er niks.
We mogen allebei.
En het één maakt het ander makkelijker.
Als je je schaduwen onder ogen komt en in het licht zet, komt er meer licht in je leven.
Dat is een proces.
En ach...het is wel deels waar dat als je meer licht in je leven brengt, je leven ook prettiger is.
Maar kijk eens goed of dat licht van buitenaf komt of van binnenuit.
Dat is namelijk wel een verschil op de lange termijn.
Deze tijd van groot spiritueel ontwaken maakt dat mensen zo snel mogelijk naar dat licht willen.
Naar die nieuwe wereld.
Naar die mooiste versie van onszelf.
Naar eenheid.
En ja, je bent mooi, heel en liefdevol.
Je bent het Licht.
Dat kom je ook brengen om de wereld mooier te maken.
Echt.
Maar je bent hier ook om te ervaren en te groeien in je bewustzijn.
En we doen het samen.
Door juist die andere kant aan te gaan.
We leven in een duale wereld waar licht en duister elkaar mogen vinden.
Als het niet de bedoeling was geweest om iets met dat duister te doen, dan was je wel in de lichtwereld gebleven.
Maar je wilde hier zijn, nu, in deze tijd van grote transformatie.
Je hoort uit allerlei hoeken dat we alles in het licht moeten zien.
Lief zijn.
Zonder oordeel.
Niet vanuit je pijn reageren.
De mooist mogelijke toekomst visualiseren.
Een soort van verlicht doen.
Iets van licht moeten uitstralen.
Terwijl je vanbinnen kapot bent.
Gebroken.
Als je nog pijn met je meedraagt werkt het gewoon niet.
Niet volledig.
Je pijn, je trauma, je verdriet sijpelt in alles door.
Dan kun je visualiseren wat je wilt.
Dan kun je alles in het licht willen zetten…
Maar het is niet echt.
Niet authentiek.
Want het oude is dan nog steeds onderdeel van het nieuwe.
Dan raak je opgebrand, want je leeft op wilskracht.
En dat zie je nu overal gebeuren.
Ik zie het bij cliënten.
Ze zijn moe, weten het even niet meer.
Ze zijn moedig als ze het toch aangaan.
Heel moedig.
Want het vraagt wat van je.
Geen spiritual bypass meer.
Geen leugens of illusies meer.
Geen halleluja-leven terwijl je maar half leeft.
Geen afleidingen meer.
Geen verdoving meer in de vorm van drank, drugs of andere sus-middelen.
Geen medicijnen (allopathisch of kruiden) om je ziekte of klacht slechts te onderdrukken.
Kijk ook eens naar wat je lichaam je ermee wil aangeven.
Doe zelfonderzoek.
Inzicht is het begin van heling.
Alles wat je bij jezelf vandaan haalt remt je proces van heling.
Maar dan kan er echte heling komen en een leven waarin je een diepe connectie gaat voelen met jezelf en de natuur.
Dan kun je in de flow stappen, meebewegen met wat er voorbij komt op je levenspad.
En dan kun je direct van meer lichtheid gaan genieten in je leven.
Mag ik dan niet meer genieten?
Jazeker! Dat moet zelfs zou ik zeggen!
Geniet, wees dankbaar, deel je liefde, knuffel, zie het mooie in je leven!
En als iets zich dan op een zeker moment aandient kijk je het aan, transformeer je het en dan kun je daarna nog meer en nog oprechter genieten.
Ja, genieten is heel belangrijk.
En je kunt ook van dit innerlijke proces genieten als je eenmaal doorhebt hoe het werkt.
Wat het je brengt: meer diepgang, verbinding en bezieling.
Ik kan je nu zeggen: de grootste groei zit ‘m bij mij altijd in die momenten van mijn diepste duister.
Wanneer ik uit de schaduw omhoogklim.
En dan het licht zie.
En de transformatie van binnenuit komt.
Dan voel ik dat ik het leven wil vieren en dat ik dankbaar ben voor alles in mij.
Ook de schaduwen.
Wanneer doe je schaduwwerk?
Als het zich aandient.
Zo simpel is dat.
Als je geraakt bent in iets.
Soms is dat iets kleins en maak je een kleine stap.
Soms word je heel diep geraakt door iets en dan moet je ook wat dieper gaan.
Hoe doe je dat?
Op het moment dat je merkt dat je uit balans bent, door bijvoorbeeld een opmerking van iemand of iets wat je op tv ziet, kun je ermee gaan zitten. Kijk wat voor jou werkt: schrijf erover, praat erover, neem een zout (voeten)bad, ga de natuur in... zing, schilder, dans.
En zoek iemand bij wie je je op je gemak voelt als je er alleen niet uitkomt.
Want iets in jou wil eruit.
Het heeft zich lang genoeg stil gehouden en nu vraagt het je aandacht.
En het enige wat je hoeft te doen is er aandacht voor hebben.
Luisteren naar jezelf.
Jezelf serieus nemen.
Liefhebben.
Stinkende Gouwe • Chelidonium majus
Dit lieflijk uitziende plantje laat het ons ook zo mooi zien.
Want hoewel uiterlijk kwetsbaar, zacht, groeiend in de schaduwen van struiken en bomen, aaizachte en slappe lichtgroene blaadjes en stelen...is het een plantje met enorme (genees)kracht.
Niet veel planten bloeien met zo'n diepgele zonnekleur in de schaduw!
En vorst deert de teer ogende blaadjes niet!
Het laat ons enorme doorzettingskracht zien.
Voor iemand die niet zomaar opgeeft, omvalt of in de overgave zou gaan.
Het past bij de mens die alles binnen wil houden.
Zich wil verbergen in de schaduwen.
Naar buiten toe altijd stralend en lief en zacht.
Maar vanbinnen doet het pijn.
Boosheid en irritatie kunnen 'tumoren' worden die de creatieve levensenergie blokkeren.
Het kruid als tinctuur ingenomen remt zogezegd de groei van tumoren en woekeringen.
Het is ook een kruid dat ingezet kan worden bij wratten, dat is een vorm van woekering.
Stip de wrat zo'n twee weken aan met het gele melksap, paar keer per dag.
Het witte melksap van de Paardenbloem kan ook op wratten gebruikt worden.
Soms werkt Paardenbloem beter, soms Stinkende Gouwe.
Ieder mens is anders.
En bij kinderen gebruik je liever Stinkende Gouwe voor wratjes.
Het stimuleert de lever om even een tandje hoger te gaan en zo je (spijs)vertering op te peppen.
De lever en gal gaan over ingehouden woede: Wat heb je op je lever? Galspugen.
Kun je het leven verteren? Of verteer je vanbinnen?
Het gele melksap wordt zwart/donker als het met de huid in contact komt.
Mooi toch hoe ze ons zoveel te vertellen hebben met hun verschijning!
Lever en ogen staan met elkaar in verbinding.
Stinkende Gouwe haalt de schellen van je ogen waardoor je het leven weer helderder kunt gaan zien.
Heel je je lever (met bijvoorbeeld Stinkende Gouwe of een andere die beter bij jou past) dan heel je ook je ogen.
Bij depressie, het onderdrukken van je pijn en verdriet, je trauma, brengt het je in verbinding met je eigen innerlijke licht.
Stinkende Gouwe geeft je de kracht en moed om in de stroom des levens mee te bewegen.
En uit de stagnatie te stappen die je in het oude wil houden.
Uit de schaduwen van je bestaan.
Want ook jij mag meedoen.
Ook jij bent welkom.
Mag er zijn.
Wat wil deze tijd dan van ons?
We hebben een verantwoordelijkheid.
Naar onszelf.
Naar de wereld.
Want alles wat jij in jezelf weet te helen, heel je in de wereld.
Alles wat jij uit de schaduw haalt en heelt, heelt een stukje in een ander.
Als jij je familielijn weet op te ruimen, dan geef je het niet langer door aan je kinderen.
Dan stopt het drama.
Dan stopt de pijn.
En die mogelijkheid heb je.
Die kracht heb je.
En die opdracht heb je.
Eigenlijk is dit een prachtige tijd want alles om ons heen is er om ons te helpen met dit helingsproces.
Tot het moment dat je er werkelijk mee hebt weten te dealen.
De pijn in de ogen hebt gekeken.
En het hebt weten te transformeren.
Dan…dan komt er ruimte voor het licht.
Er is echt maar één weg en dat is door het donker naar het licht.
Het is niet anders.
En het is het meer dan waard.
Heb jezelf lief.
💚 Cindy